الزامات دیپلماسی دانش‌آموزی و دانشجویی

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار ۱۲ آبان با دانش‌آموزان و دانشجویان نکته‌ای را بیان کردند که کمتر مورد توجه قرار گرفت! ایشان فرمودند: «شما جوانان و دانش‌آموزان و دانشجویان باید با ارتباط و تماس با جوانان کشورهای اسلامی و منطقه و فراتر از منطقه، حقایق را برای آنها روشن و یادآوری کنید که باید حرکت عمومی و عظیمی علیه استکبار ایجاد شود.» 

 اما سوال اینجاست که این مطالبه رهبر انقلاب‌ از دانش‌آموزان و دانشجویان -حتی اگر فقط قشر متدین و انقلابی مورد خطاب باشد- چه الزامات فکری و ابزاری دارد و آیا زمینه‌های انجام آن فراهم است؟ 

 در گام اول، نظام تعلیم و تربیت و آموزش عالی کشور به چه میزان تفکر امت‌گرا و «اسلام بدون مرز» را به دانش‌آموزان و دانشجویان منتقل و به عنوان بخشی از هویت شخصیتی در آنان نهادینه می‌کند؟ 

 هنوز هم با یک ضرب‌المثل غلط (چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است) شبهه و تزلزل در نوجوان و جوان ما ایجاد می‌شود که ما را با غزه، لبنان و سوریه چه‌کار؟! حال چگونه از این قشر توقع ارتباط‌گیری موثر با همسالان خود در کشورهای اسلامی و تبیین‌گری داریم؟ 

 چقدر توانسته‌ایم ریشه و پیشینهٔ دشمنی تمام‌نشدنی جبههٔ استکبار با امت اسلامی را برای قشر دانش‌آموز و دانشجو تبیین کنیم که آنان بتوانند برای دیگران بیان حقایق کنند؟! بماند که بخشی از این نوجوانان و جوانان، به‌علت غفلت ما در تبیین حقایق و جنگ شناختی جبههٔ رسانه‌ای دشمن، آمریکا و غرب را قبلهٔ آمال خود می‌بینند! 

 آیا توانسته‌ایم این مهم را برای آنان جا بیندازیم که سرنوشت ما در جهان کنونی حتما با سرنوشت امت اسلامی گره خورده است و غفلت از جهان اسلام، ما را از پشتوانهٔ مادی و معنوی آنان در میدان مبارزه با استکبار محروم می‌کند؟! 

 آیا دانش‌آموز و دانشجوی ما شناخت لازم اولیه برای ارتباط‌گیری با یک نوجوان یا جوان در کشوری همچون عراق، ترکیه یا افغانستان دارد؟! فعلا کاری با کشورهای دیگر منطقه یا فرامنطقه نداریم! 

راستی جایگاه این مباحث در کتابهای معارف دینی، مطالعات اجتماعی، ادبیات، تفکر و اندیشه و.. یا برنامه‌های فرهنگی پرورشی مدارس کجاست؟ 

 لازمهٔ ارتباط‌گیری پیوسته و موثر، بلد بودن زبان عربی یا انگلیسی است، آیا نوجوان و جوان دانش‌آموز و دانشجو امکان مکالمه با زبان‌های عربی یا انگلیسی را دارد؟ 

 جایگاه تشکل‌های حاکمیتی همچون بسیج دانش‌آموزی و دانشجویی، اتحادیهٔ انجمن‌های اسلامی، سازمان دانش‌آموزی و‌‌... در ایجاد انگیزه و زمینهٔ لازم برای ایجاد حرکت عمومی میان دانش‌آموزان و دانشجویان برای ارتباط‌گیری با هم‌نوعان خود در دیگر کشورها چگونه است؟ 

 واقعیت این است که ما فرزندان این سرزمین را برای دنیای فراتر از مرزهای جغرافیایی کشورمان و در افق مرزهای عقیدتی انقلاب اسلامی آماده نمی‌کنیم و باوجود سرعت شگفت آور تحولات سیاسی، اجتماعی و امنیتی جهان، هنوز هم نیاز به آن را حس نمی‌کنیم.