وعده ی صادق و سرمایه‌های سرگردان

مسئلهٔ مهم این روزها، نسبت قشر متدین حزب‌اللهی با فلسطین است، به‌ویژه پس از عملیات «وعده صادق۲» که فضای کشور، حماسی و مساعد کنشگری موثرتری است. 

با یک نگاه می‌توان گفت قشر متدین حزب‌اللهی نسبت به موضوع فلسطین به سه دسته تقسیم می‌شوند: ۱. کسانیکه همچنان در مسئلهٔ فلسطین و ربط آن با انقلاب اسلامی و منافع ملی، سنی بودن ساکنان فلسطین و... شبهاتی دارند. این افراد حتی ممکن است در تجمعات و یا پویش‌ها هم شرکت کنند، اما چون سوال و شبهه در ذهن دارند، به مبلّغ و کنشگر موضوع فلسطین تبدیل نمی‌شوند. ۲. کسانیکه اهمیت ماجرای فلسطین و جنگ موجود را به‌درستی درک کرده‌اند، اما جنگ را منحصرا در لایه نظامی و امنیتی می‌بینند و از نقش‌آفرینی فعالانه که موجب کمک به جبههٔ مقاومت و موضوع فلسطین شود تصوری ندارند؛ یعنی در واقع به اجتماعی‌سازی موضوع فلسطین در جامعهٔ ایران نمی‌اندیشند. ۳. کسانیکه با فهم درست موضوع فلسطین به‌شدت دنبال ایده‌ها و راهکارهایی برای کنشگری فعال و موثر هستند، اما کمتر کسی پاسخ مناسبی به این مطالبه می‌دهد و متاسفانه پتانسیل اجتماعی‌فرهنگی عمده‌ای معطل مانده است. 

 بایستی برای هر سه دسته تولید محتوا و ایده‌پردازی لازم صورت گیرد تا بتوان با تبیین اهمیت و جایگاه مسئلهٔ فلسطین و همچنین مهم بودن ایجاد گفتمان اجتماعی در این زمینه، فضای لازم را برای کنشگری فعالانه در اقشار و لایه‌های مختلف اجتماعی فراهم آورد. 

 زمان این امر همین روزهاست، که ما در میانهٔ «جنگ مرگ و زندگی» جبههٔ مقاومت به سر می‌بریم. باید کمک کنیم تا هر فردی به‌روشنی مسئولیت خود را در این زمینه درک کند و متناسب با توانمندی‌ها و دایرهٔ اثرگذاری خود کنش لازم را انجام دهد.