این بار انتخابات ایران بر آمریکا سایه می‌اندازد!

 تاکنون اینطور بود که انتخابات ریاست جمهوری در ایران در تابستان پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا رقم می‌خورد. در این بین، در مسیر اجرایی سیاستگذاری در روابط خارجی، نیم‌نگاهی به انتخابات ایالات متحده آمریکا نیز وجود داشت؛ چراکه همواره بخشی از چالشهای پیش رو در سیاست خارجی، از سوی ایالات متحدهٔ آمریکا به کشورمان تحمیل می‌شود. 

اما امسال و با نیمه‌تمام ماندن دولت شهید رئیسی، این مسئله رنگ‌وبوی دیگری به خود گرفته و نگاه‌ها بیش از همیشه به ایران جلب شده است؛ چون انتخاب رئیس جمهوری در امتداد دولت سیزدهم می‌تواند به‌عنوان یک چالش برای دولت آمریکا مطرح شود. 

 از سوی دیگر می‌توان بازهٔ زمانی بین دو انتخابات ریاست جمهوری در ایران و آمریکا را، فرصت طلایی برای بهره‌برداری اقتصادی در راستای منافع ملی دانست. چه ترامپ روی کار بیاید و چه بایدن، «فشار حداکثری» علیه ایران تقویت خواهد شد، که البته در صورت انتخاب ترامپ این مسئله جدی‌‌تر خواهد شد. 

 جنگ غزه نیز، یکی از متغیرهای کلیدی در سیاست خارجی است که بر نوع رفتار کنشگران نظام بین‌الملل با ایران اثرگذار بوده است. با توجه به نقش کلیدی ایران در حمایت از فلسطین و راه افتادن یک جریان ضد سلطهٔ جهانی، می‌توان گفت که انتخاب رئیس جمهوری همسو با دولت سیزدهم، فرصت ایران را برای تقویت جایگاه خود در نظام بین‌الملل دوچندان خواهد کرد. 

 پس از دو عملیات تاریخ‌ساز «طوفان‌الاقصی» و «وعده صادق» و موفقیت رسانه‌ای حامیان فلسطین در افکار عمومی جهان، عقلانیت حکم می‌کند که مسیر سیاست خارجی به صورت جدی در مسیر آرمان فلسطین تعقیب شود. 

 در شرایط رقابتی بین بازیگران منطقه‌ای و ایران، حضور یک رئیس‌جمهور آشنا به جبههٔ مقاومت و محکم در مبانی گفتمانی انقلاب اسلامی، می‌تواند نقش فزاینده‌ای در روند ارتقای جایگاه ایران داشته باشد و چه‌بسا این ارتقا و افزایش تعاملات جدی منطقه‌ای بتواند خروج ایالات متحده را از منطقه پیش بیندازد.