ترور شخصیتی امام حسن مجتبی (ع) به‌دست بنی‌عباس

معمولاً در روابط سیاسی، ترور شخصیتی از ترور شخصی کارسازتر و مؤثرتر است؛ چون با این عمل، فرد یا خاندان طرف مقابل را از صحنه سیاسی اجتماعی طرد کرده و یکه‌تاز میدان می‌گردند. حضرت حسن (رض) از جمله شخصیت‌هایی است که در تاریخ، توسط عناصر فاسد بنی‌امیه و بنی‌عباس، گرفتار اتهامات بی‌اساس شده است ... این برچسبهای ناروا تا آنجا رواج یافت که بیشتر مورخین و نویسندگان اهل تسنن و اهل تشیع، افسانۀ «مِطلاق بودن» (ازدواج‌ها و طلاق دادن‌های مکرر) را ذکر کردند و بعضی حتی در مقام توجیه و تحسین آن نیز بر آمدند. 

 اتهام‌زنندۀ اصلی انتساب کثرت ازدواج‌ها و طلاق‌های مکرر به حضرت حسن (رض)، منصور دوانیقی خلیفۀ عباسی است که در سال ۱۳۷ هـ.ق به خلافت رسید و پس از آن، افرادی چون محمد‌بن‌سعد (متوفی ۲۳۰ هـ.ق) و ابوالحسن مداینی (متوفی ۲۲۵ هـ.ق) و ابوطالب مکی (متوفی ۳۸۳ هـ.ق) در کتابهای خود ذکر نمودند و به تبع آنان، سایر مورخین و راویان، ناخودآگاه در کتب خود نوشتند، که خوشبختانه گسترش نگاه تحلیلی و جامعه‌شناختی در این عصر سبب شده تا اندیشمندان به تکذیب و نقد این مسئله پردازند و پرده از حرکت شیطانی منصور و تبلیغات مسموم بنی‌عباس و بنی‌امیه بردارند که چگونه با به‌کارگیری قلم و بیان به هتک حرمت خاندان علوی پرداخته و از این طریق خواستند دیوار امنی بین خود و قیام‌های علوی ایجاد کنند. 

 این کمال ساده‌اندیشی و خامی است که انسان بتواند اینچنین رخدادی را بپذیرد؛ چون از یک طرف با شخصیت سبط اکبر پیامبر (ص) سازگاری ندارد و از طرفی خود روایت دارای تعارضات عدیده‌ای است که به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم:

 1⃣ این روایات با روایاتی که بیان کنندۀ حکمت و فلسفۀ مبغوضیت طلاق است تعارض دارد. 

 2⃣ تناقض و اختلاف فاحش در عدد زنانی که به حضرت نسبت داده اند (عدد ۸ همسر تا ۴۰۰ همسر) خود بیانگر کذب آنان است و نشان از یک حرکت سیاسی دارد که جهت تخریب شخصیتی حضرت و خاندان او برنامه‌ریزی شده است. 

 ... 

 7⃣ عدم استفاده حکومت بنی امیه از چنین برچسبی نشان از کذب آن دارد؛ چون اگر در رفتار حضرت چنین عملی مشاهده می‌کردند، به عنوان ابزاری علیه او استفاده می‌نمودند. 

 8⃣ تعارض شدید با زندگی سیاسی، اجتماعی و عبادی حضرت حسن (رض) دارد؛ چون استفاده از غرایز جنسی آن هم به صورتی مبتذل برای کسی که علاقه فراوانی به عبادت داشت و هر روز بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب در محراب عبادت می‌نشست و تهجدهای شبانه‌اش، زبان‌زد همه بود و سفرهای حجش از مدینه منوره به مکه معظمه، آن هم با پای پیاده به ۲۵ بار می‌رسد و اموالش را سه مرتبه در راه خدا تقسیم کرد به طوری که چیزی برایش باقی نماند و در جنگهای شمال آفریقا، اصفهان، طبرستان (مازندران)، جمل، صفین، نهروان و قسطنطنیه حضور داشت و مرجع رسیدگی به مشکلات دردمندان و بینوایان امت اسلامی بود و نقش یاور و مشاور ارشد را در کنار پدر انجام می‌داد و پاسخگوی همۀ گرفتاریها در دوران کوتاه خلافت خود بود و پس از آن نیز هواداران علوی را رهبری می‌کند غیر ممکن است و هیچ عاقلی نمی‌تواند آن را بپذیرد. 

 لذا با توجه به مطالبی که مطرح نمودیم، پی می‌بریم که این برچسب نامناسب، یک حربۀ رندانۀ سیاسی بوده است که توسط عوامل خلفای عباسی انتشار یافته است.

بریده‌ای از کتاب «سیمای حسنین (رض) از منظر اهل سنت