امام صادق (ع) در بین تمام مذاهب اسلامی به شرح صدر و مدارای فوقالعاده در مقابل مخالفان عقیدتی شهره هستند. سراغ نداریم که ایشان زبان به توهین یا لعن کسی از مخالفان فکری خود گشوده باشند.
با این وصف، باید برایتان عجیب باشد که ایشان -که تشیع را با نام مبارکشان معرفی میکنیم- یکی از شیعیان خود را صریحا لعن کردند. قضیه از چه قرار است؟